 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Калі часам табе сэрца ные, баліць
I захочаш свой боль прад кім выліць ў жальбе,
Дык вось, брат малады, я тут раду падам,
Да каго бы ў той час ды зьвярнуцца табе...
Сярод поля – ці дзе там – над быстрай ракой
Сабе камень вялікі халодны знайдзі
I гарачай сваёй маладой галавой
З сэрцам змучаным ты да яго прыпадзі.
I усё ты яму шчыра, сьмела кажы,
Падзяліся усім сваім болем-жудой,
Ўсю балесьць свайго сэрца прад ім ты злажі
I пры гэтым скрапі брыльяньцістай сьлязой.
Ад гарачай сьлязы камень стане цяплець,
Ў лучах сонца адсьвецяцца сьлёзы твае;
Пад іх водбліск ў душы ураз стане сьвятлець,
Уся сумнасьць жуды адхлыне ад яе.
I адыдзеш ты зь лёгкай, спакойнай душой...
Сьмела!.. Камень ня высьмее болю твайго...
А ўспануе нядоля ізноў над табой –
Да наверніка сьмела вярніся свайго.
Да людзей?.. О, ніколі ня йдзі да людзей,
Бо ня змогуць яны тваіх сьлёз зразумець;
Ад халодных каменьняў іх сэрцы цьвярдзей, –
Ні сьлязой, ні жальбой іх табе не сагрэць!
[1919]
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
